حدیث منقطع

«حدیث منقطع» ـ اصطلاحى در علم درایه و از اقسام خبر واحد ـ در دو معنا به کار رفته است؛ یکى اعمّ و دیگر اخصّ. حدیث منقطع به معناى اعم عبارت است از حدیثى که اِسناد آن تا معصوم (علیه السّلام) به گونه متصل و پیوسته نباشد؛ خواه انقطاع از ابتداى سند باشد یا از وسط و یا از آخر آن، و خواه راوىِ افتاده یکى باشد یا بیشتر.

حدیث منقطع به معناى اخص، حدیثى است که از وسط سلسله سند آن یک راوى و یا ـ به قول برخى ـ بیشتر از یک راوى افتاده باشد. حدیث منقطع از اقسام حدیث مرسل است.

پانویس

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ‌۳، صفحه ۲۷۶‌.